વાર્તા ૧૨૫
વૈશાખ સુદ ૧૫ને રોજ સાંજે સભામાં સરસપુરના જેઠાભાઈએ પૂછ્યું જે, આજ ભગવાન ક્યાં હશે ? ત્યારે બાપાશ્રી બોલ્યા જે, આ બેઠા મૂર્તિમાન ! પછી કહ્યું જે, મૂર્તિ તો બેઠી રહી છે. ત્યારે બાપાશ્રી બોલ્યા જે, હાલવા ખપે તે જ બેઠા છે ને તે જ પ્રત્યક્ષ છે; જે અક્ષરધામમાં છે એ જ છે. આ સભામાં પ્રત્યક્ષ શ્રીજીમહારાજ અને મુક્ત છે; તેમાં ખોટું કહેતા હોઈએ તો સમ છે. મૃત્યુ આડી એક ઘડી રહી હોય ને જો આ પ્રતિમા તે જ સાક્ષાત્ ભગવાન છે પણ ધાતુ-પાષાણ નથી ને આ સભા દિવ્ય છે, એવું સમજાય તો શ્રીજીમહારાજ હડેડાટ તેડી જાય છે. માટે પ્રતિમાને વિષે ને સાધુને વિષે દિવ્યભાવ લાવવો, તો મોક્ષ કરે પણ એકલાં જ સાધને કરીને મોક્ષ ઇચ્છે તે થવો કઠણ છે. જેમ એક કણબીને ગાડું ખૂંત્યું તે બધાયને કાઢી મૂકીને ગાડું કાઢવા ગયો તે કાંઈ નીકળે ? તેમ આવા મુક્તને વિષે કોઈક કાંઈક દોષ પરઠે તે એકલો રહ્યો તે એકલો શું કરે ? માટે સર્વેને દિવ્ય જાણવા તો મોક્ષ થાય. ।। ૧૨૫ ।।